The effect of secondary school students’ writing tendencies and self efficacy on writing attitudes: A structural equation modeling
Abstract
The aim of this study was to determine the effect of secondary school students’ writing tendency, writing self-efficacy and writing attitude variables and how these variables predict each other through structural equation modeling. For this purpose, the relational screening model was used and the study was carried out in academic year 2018-2019 on a total of 290 students;153 (52.8%) were girls and 137 (47.2%) were boys studying in 4 different secondary schools in Erzurum. Twenty of the students were in the 5th grade, 30 were in the 6th grade, 104 were in the 7th grade and 122 were in the 8th grade. In the study, the writing tendency scale developed by Piazza and Siebert (2008) and adapted to Turkish by Iseri & Ünal (2010); Writing attitude scale developed by Can & Topçuoğlu Ünal (2017); and Writing self-efficacy scale developed by Şengül (2013) were applied to secondary school students. After their validity and reliability were ensured, the data were analyzed. As a result of the study, it was determined that writing tendency had a positive effect on writing attitude, and despite writing self-efficacy positively affected writing attitude, it did not affect it significantly statistically.
Keywords
Full Text:
PDFReferences
Akaydın, Ş. & Kurnaz, H. (2015). Lise öğrencilerine yönelik yazma tutum ölçeği: geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Mustafa Kemal University Journal of Social Sciences Institute, 12(32), 246-261.
Almerico, G., Johnston, P., Henriott, D. & Shapiro, M. (2011). Dispositions assessment in teacher education: developing an assessment instrument for the college classroom and the field. Research in Higher Education Journal, 11, 1-19.
Alyılmaz, C. (2011). (Kök)türk harfli yazıtlar. Turkish Dormitory, 31(287), 25-31.
Bandura, A. (1982). Self-efficacy. mechanism in human agency. American Psychologist, 37(2), 122-147.
Baş, G. & Şahin, C. (2012). İlköğretim öğrencilerinin okuma tutumları, yazma eğilimleri ile Türkçe dersindeki akademik başarıları arasındaki ilişki. Turkish Studies, 7(3), 555-572.
Baştuğ, M. (2015). İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin yazma eğilimi, tutumu ve yazma tutukluğunun yazma başarısı üzerine etkisi. Education and Science, 40(180), 73-88.
Bruning, R. & Horn, C. (2000). Developing motivation to write. Educational Psychologist, 35(1), 25-37.
Buss, D. M. & Craik, K. H. (1983). The act frequency approach to personality. Psychological Review, 84, 105-126.
Büyüköztürk, Ş. (2006). Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A.
Calp, M. (2010). Özel eğitim alanı olarak Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel.
Can, E. & Topçuoğlu Ünal, F. (2017). Ortaokul öğrencilerine yönelik yazma tutum ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 5(3), 203-212.
Çelik, H. E. & Yılmaz, V. (2013). Lisrel 9.1 ile yapısal eşitlik modellemesi temel kavramlar-uygulamalar-programlama. Ankara: Anı.
Defazio, J., Jones, J., Tennant, F. & Hook, S. A. (2010). Academicliteracy: The importance and impact of writing across the curriculum - a case study. Journal of the Scholarship of Teaching and Learning, 10(2), 34-47.
Demir, T. (2013). İlköğretim öğrencilerinin yaratıcı yazma becerileri ile yazma özyeterlik algısı ilişkisi üzerine bir çalışma. International Journal of Turkish Literatüre Culture Education, 2(1), 84-114.
Demir, T. (2014). Yazma öz yeterlik ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. e - Journal of Educational Researches, 1(2), 28-35.
Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı.
Gemalmaz, E. (2010). Türkçenin derin yapısı. Ankara: Belen.
Graham, S., Berninger, V. & Fan, W. (2007). The Structural relationship between writing attitude and writing achievement in first and third grade students. Contemporary Educational Psychology, 32(3), 516-536.
Graham, S., Berninger, V. & Fan, W. (2007). The structural relationship between writing attitude and writing achievement in first and third grade students. Contemporary Educational Psychology, 32(3), 516-536.
Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel.
Güneş, F., Kuşdemir, Y. & Bulut, P. (2017). Yazma öz yeterlik ölçeğinin psikometrik özellikleri. The Journal of Academic Social Science Studies, 58, 101-114.
Hidi, S. & Boscolo, P. (2006). Motivation and Writing (Chapter 10). Edt. Macarthur, C., Graham, S. & Fitzgerald, J., Handbook of Writing Research, New York: The Guılford Press.
Hogg, M. A. & Vaughan, G. M. (2011). Social psychology (İ. Yıldız & A. Gelmez, Trans. 4 ed.). Ankara: Ütopya.
İşeri, K. & Ünal, E. (2010). Yazma eğilimi ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması. Education and Science, 35(155), 104-117.
Karagöz, Y. (2016). SPSS ve AMOS 23 uygulamalı istatiksel analizler. Ankara: Nobel.
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. (24. Basım). Ankara: Nobelç
Karatay, H. (2011). Süreç temelli yazma modelleri: Planlı yazma ve değerlendirme. Ankara: Pegem A.
Katz, L. G. (1993). Dispositions: Definitions and ımplications for early childhood practices. ERIC veri tabanından erişildi. http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED360104.pdf adresinden 23.01.2019.
McCarthy, P., Meier, S. & Rinderer, R. (1985). Self-efficacy and writing: A different view of self-evaluation. College Composition and Communication, 36, 465-471.
McClenny, C. S. (2010). A disposition to write: Relationships with writing performance. (Yayınlanmamış doktora tezi) ProQuest Dissertations ve Theses Tam Metin veri tabanından erişildi. (UMI No: 3458714) http://search.proquest.com/docview/871897604?accountid=16645.
Özgüven, İ. E. (1994). Psikolojik Testler. Ankara: PDREM.
Pajares, F. (2007). Empirical properties of a scaie to assess writing self-efficacy in schooi contexts, Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 39, 239-249.
Pajares, F., Hartley, J. & Valiante, G. (2001). Response format in writing self - efficacy assessment: greater discrimination increases predicction, Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 33, 214-221.
Piazza, C. L. & Siebert, C. F. (2008). Development and validation of a writing dispositions scale for elementary and middle school students. The Journal of Educational Research, 101(5), 275-285.
Şahin, N. (2012). Maniheist ve Budist ;Uygur şiirinin dilin dört temel becerisi açısından incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk University, Institute of Educational Sciences, Erzurum.
Schultz, K. & Fecho, B. (2000). Society’s child: social context and writing development. Educational Psychologist, 35(1), 51-62.
Şengül, M. (2013). Ortaokul öğrencilerine yönelik “yazma öz yeterlikleri ölçeği†geliştirme çalışması. Turkey Social Studies Journal, 17(1), 81-94.
Silah, M. (2000). Sosyal Psikoloji (Davranış Bilimi). Ankara: Gazi.
Snyder, C. R. & Lopez, S. (2002). Handbook of Positive Psychology. New York, NY: Oxford University Press.
Sözer, E. (1996). Üniversitelerde öğretim gören öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları. Anadolu University Faculty of Education Journal, 6(2), 7-21.
Susar Kırmızı, F. & Beydemir, F. (2012). İlköğretim 5. sınıf Türkçe dersinde yaratıcı yazma yaklaşımının yazmaya yönelik tutumlara etkisi. Ahi Evran University Kırşehir Education Faculty Journal (KEFAD), 13(3), 319-337.
Tavşancıl, E. (2010). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Türk Dil Kurumu. (2005). Türk dil kurumu büyük Türkçe sözlük. Ankara: TDK.
Uçgun, D. (2014). Altıncı sınıf öğrencilerinin yazma eğilimlerinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 39(175), 227-238.
White, M. J. & Bruning, R. (2005). Implicit writing beliefs and their relation to writing quality. Contemporary Educational Psychology, 30, 166-189.
Refbacks
- There are currently no refbacks.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ISSN 1305-578X (Online)
Copyright © 2005-2022 by Journal of Language and Linguistic Studies